Peesblessures bij paarden leiden altijd tot een lange revalidatieperiode. Ook is de pees bijna nooit meer in de conditie te krijgen zoals hij eerst was. Hoe kun je er het beste mee omgaan?

Een pees is de verbinding van een spier met het bot, maar verbindingen tussen twee botten worden ook wel pezen genoemd. Ze bestaan uit collageenvezels in een matrix. Die vezels vormen samen een bundel, die me anders bundels nog grotere bundels vormen. Deze ordening zorgt ervoor dat pezen in staat zijn om op een elastische manier grote trekkrachten te weerstaan.

Ze kunnen bijvoorbeeld beschadigd raken als de bundels hun elastische grens voorbij worden gerekt. Door een landing na het springen van een hindernis zou dit kunnen. De pees beschadigt meestal een klein stukje, je hebt het dan vaak niet door. En dan ineens vormen die kleine beschadigingen een scheur. Pezen kunnen ook beschadigd worden door oververhitting of een infectie.

Hoe herken je peesblessures in een vroeg stadium?

Allereerst moet je je paard goed leren kennen. Leer de basis van zijn anatomie en controleer elke dag zijn benen. Soms is er een onderhuidse zwelling te zien. Door te stappen en te koelen verdwijnen veel zwellingen weer na een paar dagen; dat geldt ook voor sommige zwellingen van peesblessures. Maar dat deze zwelling afneemt, betekent niet gelijk dat het been weer volledig belastbaar is. Hoe pijnlijk een plek is, geeft geen goede indicatie van de blessure. De meeste peesblessures zijn namelijk niet pijnlijk.

Denk goed na over het werk wat je paard doet en wat op zijn beweging een reactie zou kunnen zijn. Zijn er bijvoorbeeld pezen die meer worden belast? Het kan ook zijn dat hij in verzet gaat. Misschien omdat hij de oefeningen lastig vindt, maar het kan ook zijn dat het pijnlijk is. Bij twijfel is het handig een paardenarts in te schakelen. Door middel van een scan kunnen de kleinste beschadigingen al worden opgemerkt.

Hoe ga je met de peesblessure om?

De juiste behandeling is cruciaal en verschilt per geval. Het moet eerst duidelijk worden wel deel van welke pees geblesseerd is en in welk stadium het zich bevindt. De eerste fase is de ontstekingsfase. Het lichaam ruimt hierin het kapotte weefsel op. Een reactie hierbij is: pijn, een zwelling en warmte van de pees. Dit duurt meestal anderhalve week tot drie weken. Belangrijk hierbij is meerdere keren per dag koelen en geen beweging geven. Daardoor kan de blessure juist erger worden.

De tweede fase is de proliferatiefase. In deze fase begint het lichaam van het paard weer peesvezels aan te maken, vaak met een groot deel bindweefsel of minderwaardig collageen. Er zijn wel veel methodes om er voor te zorgen dat dit herstel beter gaat. Voorbeelden zijn stamceltherapie en PRP. Heel belangrijk in deze fase is de juiste belasting. Dit moet niet te weinig zijn, maar ook niet te veel want dat zal juist extra beschadiging aanrichten. Het koelen van de pezen is ook nog steeds nuttig.

Na zes weken volgt weer een andere fase; de remodelleringsfase. In deze laatste fase moeten de peesvezels weer grotere bundels gaan vormen en zich rangschikken in de richting van de rekkracht. De belasting van de pees staat hierbij weer centraal. Naar aanleiding van een echo kan steeds worden bepaald hoeveel belasting de pees aan kan. Deze fase kan aardig wat maanden duren. Door het herstel op een goede manier aan te pakken, kan de herstelde pees de kwaliteit van het origineel benaderen. Toch zal het nooit meer helemaal honderd procent zijn.

Nog meer wetenswaardigheden over paarden?

De volgende artikelen zijn wellicht interessant voor u:

• Tweelingveulen een leuk beeld maar een groot risico
• Hoefzweer bij een paard
• Gedragsdeskundige paard en mens
• Dierenarstenpraktijk voor paarden “Het Montferland”

Opzoek naar een paard?

Bent u opzoek naar een paard? bekijk dan het actuele aanbod aan paarden op BENZOO

Door: Femke Tolsma